ค้นหา

[มาราโดน่า]

สวัสดีแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด..คืนนี้เราจะได้เจอกันอีกครั้งแล้ว เราคิดว่าพวกนายกำลังไม่มั่นใจและแทบไม่มีความเชื่อมั่นใดๆ ในเกมที่เราจะพบกัน สถานการณ์และความเป็นไปหลายอย่างชวนให้นายรู้สึกอย่างนั้น

    เกมแรกที่พบกัน ขนาดเล่นใน โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด นายยังแพ้ 0-5

    เรากำลังอยู่บนเส้นทางของการสร้างความยิ่งใหญ่ ยังมีลุ้นแชมป์ทั้ง 4 รายการที่ลงเตะ ไม่รู้หรอกว่าจะทำได้หรือไม่ได้ ไม่รู้เลยว่าบทสรุปสุดท้ายจะเป็นอย่างไร แต่อยากจะบอกว่าจนถึงเวลานี้มันก็ยังมีแค่นายที่เป็นเจ้าของทริปเปิลแชมป์ใหญ่
แชมป์พรีเมียร์ลีก แชมป์เอฟเอ คัพ แชมป์ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก

    เราเคยเกือบทำได้เมื่อปี 1977 แต่ก็เป็นนายนั่นแหละที่หยุด บ็อบ เพสลี่ย์ ไม่ให้เขาได้เกียรติประวัตินั้นที่เวมบลีย์

    เราเคยทำสามแชมป์ได้เมื่อปี 1984 ในยุค โจ เฟแกน แต่ฟุตบอลถ้วยที่ได้เป็นลีก คัพ ไม่ใช่ เอฟเอ คัพ แม้ในเวลานั้นทุกทีมจะยังใส่เต็มที่กับ ลีก คัพ จนพูดได้ว่าศักดิ์ศรีไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน แต่ความจริงก็ยังคงเป็นความจริง แชมป์ลีก คัพ ก็ยังไม่เทียบไม่ได้กับแชมป์เอฟเอ คัพอยู่ดี

    เราเคยทำสามแชมป์อีกเช่นกันเมื่อปี 2001 แต่แชมป์ยูฟ่า คัพ-เอฟเอ คัพ-ลีก คัพ ก็ยังไม่อลังการเท่าแชมป์พรีเมียร์ลีก-แชมเปี้ยนส์ ลีก-เอฟเอ คัพ อย่างที่พวกนายทำเอาไว้สองปีก่อนหน้านั้นหรอก

    สามแชมป์ใหญ่ยังคงเป็นของนายซึ่งในตอนนี้พวกเรากำลังท้าทายมัน อันที่จริงแล้วเป้าหมายของเราไม่ใช่การทำให้ได้อย่างที่นายทำหรือทำให้ดียิ่งกว่านั้นหรอก เราแทบจะไม่ได้สนใจการสร้างสถิติตัวเลขใดๆ ให้เท่านายหรือดีกว่านายเลยด้วยซ้ำ

    เราเพียงมีความสุขกับสิ่งที่เรากำลังทำและเป็นอยู่ในเวลานี้เท่านั้นเอง บทลงเอยจะเป็นอย่างไรนั้นก็ปล่อยให้มันเป็นไป



    จำได้ว่าปี 1999 เราอิจฉานายมากที่สุดในสามสิบหกโลก ขอบตาร้อนผะผ่าวตอนที่เห็น โอเล่ กุนนาร์ โซลชา แหย่เท้าจิ้มลูกนั้นเข้าไปที่คัมป์ นู ทุกอย่างรอบตัวมัวหม่นไปหมด อะไรก็ดูขวางหูขวางตาทั้งนั้น พาลหงุดหงิดรุ่นพี่รุ่นน้องแฟนปีศาจแดงที่กระโดดโลดเต้นอยู่ตรงหน้า

    มันเป็นอารมณ์วัยรุ่นร้อนแรงล่ะนะ ก็คงเหมือนที่นายอาจหมั่นไส้เราว่าจะดีใจอะไรกันนักกันหนากับชัยชนะครั้งแล้วครั้งเล่าแล้วก็รู้สึกคันยิบๆ ในอารมณ์ช่วง 3-4 ปีที่ผ่านมาในทุกครั้งที่แช่งเราไม่ขึ้นนั่นแหละ

    ความเป็นแฟนบอลระหว่างเรานั้นเราต่างก็รู้กันอยู่แก่ใจว่าอะไรเป็นอะไร

    ไม่ว่านายกำลังขับเคี่ยวแย่งแชมป์กับใคร.. เราจะเชียร์อีกฝ่ายโดยไม่สนว่าเป็นทีมอะไร มันก็คงเหมือนที่นายพร้อมจะเชียร์แมนเชสเตอร์ ซิตี้ เชียร์เชลซี เชียร์บียาร์เรอัล ในฤดูกาลนี้

    ไม่เกี่ยวกับเรื่องมีศักดิ์ศรีหรือไม่มีศักดิ์ศรีอย่างที่ถูกใครล้อหรอก ใครจะล้อใครจะยั่วก็ช่างเขา จะไปสนใจทำไมในเมื่อความรู้สึกมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไม่ต้องเสียเวลาอธิบายเหตุผลด้วย เพราะในทางกลับกันถ้าเป็นเรา เราก็จะเชียร์เอฟเวอร์ตันที่กำลังแย่งแชมป์ลีกกับนาย เชียร์สเปอร์สที่ชิงเอฟเอ คัพกับนาย หรือเชียร์อินเตอร์ มิลานที่ชิงเจ้ายุโรปกับนายเหมือนกัน

    องุ่นเปรี้ยวและการใช้คำพูดถากถางแรงๆ มีด้วยกันในหมู่แฟนบอลทุกทีมนั่นแหละไม่ได้มีแค่กับทีมใดทีมหนึ่ง ทุกๆ สังคมมีความหลากหลาย นิสัยผู้คนปนเปกันร้อยพัน อารมณ์คู่ปรับตลอดกาลอย่างนี้เราทั้งสองฝ่ายต่างโชคดีต่างหากที่มีความรู้สึกนี้ร่วมกัน ถ้าสามารถควบคุมมันให้อยู่ในกรอบของความพอดีได้จะเป็นสีสันให้การเชียร์ฟุตบอลของเราอย่างมหาศาล

    ลองนึกย้อนไปเถิดครับ ลองนึกย้อนขึ้นไปดู เราสองทีมกินรวบความสำเร็จกับคำว่าเบอร์หนึ่งของประเทศต่อเนื่องกันเป็นเวลา 42 ปีเชียวนะ

19 ปีแรกเป็นของเรา.. จากปี 1973 ถึง 1991
19 ปีนั้นเราติดท็อปทูหรือได้แชมป์ไม่ก็รองแชมป์ 18 ครั้ง หลุดไปแค่ครั้งเดียวคือปี 1981 ที่หล่นไปอันดับห้า เราได้แชมป์ 11 สมัย รองแชมป์ 7 สมัย
22 ปีหลังเป็นของนาย.. จากปี 1992 ถึง 2013
22 ปีนั้นนายติดท็อปทู 19 หน หลุดแชมป์กับรองแชมป์ไปแค่สามหนคือปี 2002, 2004 และ 2005 แต่ทั้งสามหนนั้นก็แค่หลุดไปอันดับสามไม่เคยต่ำกว่านั้นเลย ได้แชมป์ 13 สมัย รองแชมป์ 6 สมัย

    มาคิดๆ ดูอย่างถี่ถ้วน เราทั้งสองทีมประสบความสำเร็จแบบสานต่อกันยาวนานมากจริงๆ มันคือช่วงเวลาสี่ทศวรรษเชียวนะ

    แน่นอนช่วงระหว่างนั้นมีผู้ท้าทายทีมอื่นขึ้นมาบ้าง เราเจอลีดส์ เจอดาร์บี้ เจอน็อตติ้งแฮม ฟอเรสต์ เจออิปสวิช ทาวน์ เจอเอฟเวอร์ตัน เจออาร์เซน่อล นายเจอแอสตัน วิลล่า เจอแบล็คเบิร์น เจอนิวคาสเซิ่ล เจออาร์เซน่อล เจอเชลซี เจอแมนเชสเตอร์ ซิตี้



    ทุกทีมที่ว่ามาต่างก็เป็นเลิศและเป็นยอดทีมทั้งสิ้น แต่การประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่องลุ้นแชมป์ทุกฤดูกาลไม่หลุด 2 อันดับแรกเลยเป็นเวลายี่สิบปีนั้นมีแค่เราสองทีมที่ทำได้จริงๆ อย่างเป็นชิ้นเป็นอัน ที่ใกล้เคียงรองมาจากจากเราก็คืออาร์เซน่อลที่ทำไว้ 8 ปีติดต่อกันระหว่างปี 1998 ถึง 2005 และเชลซีเคยทำไว้ 7 สมัยใน 8 ปีตั้งแต่ปี 2004 ถึง 2011

    มันก็ค่อนข้างชัดเจนด้วยผลงานในภาพรวมระดับลุ้นแชมป์ต่อเนื่อง 20 ปี เราเคยทำมันมาด้วยกัน เป็นคนละยุคแต่เป็นยุคที่สานต่อกัน หมดจากเรา ก็เป็นนายในทันที

    นั่นคือปรากฏการณ์ที่ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม.. เรานั้นสร้างมันขึ้นมาร่วมกัน

    41 ปีที่ไม่เราก็นายจะอยู่ในสองอันดับแรกของตารางถึง 38 หน

    จะมองให้เป็นคู่แข่งก็มองได้ แต่หากมองว่าเป็นความร่วมมือกันก็ได้เช่นกัน ไม่ได้ร่วมมือด้วยจิตใจที่ผูกสมัครรักใคร่หรอก แต่ผลงานมันเชื่อมเราเอาไว้ด้วยกัน

    ในคืนนี้นายอาจจะเต็มไปด้วยความไม่มั่นใจ แต่เราก็ไม่เคยไว้ใจนายเลยพูดจริงๆ

    เพราะฉะนั้นเราจะไม่ยอมประมาทแน่ จะไม่มองข้ามพวกนายเด็ดขาด และเชื่อว่า เจอร์เก้น คล็อปป์ กับลูกทีมของเขาก็จะคิดอย่างนี้เหมือนกัน

    เราจะเน้นเต็มที่กับเกมนี้ เน้นทุกดอก รับประกันได้เลย

    เพราะมาถึงจุดนี้แล้วทุกคะแนนสำคัญที่สุด เราจะสู้อย่างถวายหัวเพื่อกลับขึ้นไปนำเป็นจ่าฝูงให้ได้ เราจะลุยเพื่อชัยชนะ



    เกมจะออกมายากหรือง่ายไม่รู้ล่ะ มันจะเหนื่อยแทบขาดใจหรือเล่นสบายเหมือนล่องลอยอย่างในเกมแรกก็ไม่อาจคาดเดาได้ แต่สำหรับเราแล้วสามคะแนนในค่ำคืนนี้มีความหมายอย่างมาก มันมากยิ่งกว่าสกอร์สวยหรูใดๆ

    เราขอสามคะแนน แต่คิดว่าพวกนายคงไม่ยอมให้เราง่ายๆ หรอก ให้ฟุตบอล 90 นาทีคืนนี้เป็นตัวตัดสินก็แล้วกัน

    นอกจากนี้เรายังอยากส่งกำลังใจให้ คริสเตียโน่ โรนัลโด้ นักเตะขวัญใจของพวกนายที่เพิ่งจะสูญเสียลูกชายในการคลอดลูกแฝดชาย-หญิงของเขา เราเคารพฝีเท้าของเขาและเคารพเขาในฐานะคนๆ หนึ่ง มันคือความสูญเสียที่ทรมาน

    ขอแสดงความเสียใจด้วยจริงๆ ค่ำคืนนี้ไม่ว่าเขาจะลงสนามหรือไม่ เราก็ขอเป็นพลังส่วนหนึ่งให้กับเขา คู่ต่อสู้ที่เรายอมรับจากใจว่าเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลที่เก่งที่สุดของวงการ

    อีกไม่กี่ชั่วโมงเกมก็จะเริ่มแล้ว เหมือนเช่นเคยนะครับ.. ขอให้มันเป็นเกมที่ดี